Η Δυσκοιλιότητα είναι ένα σύμπτωμα – όχι ασθένεια – που αφορά το 16% του ενήλικου πληθυσμού. Επίσης, η έρευνα έχει δείξει ότι πάνω από το 50% των ατόμων με δυσκοιλιότητα έχουν ταυτόχρονα δυσλειτουργία του Πυελικού Εδάφους.
Δυσκοιλιότητα σημαίνει ότι το έντερο δεν κινείται εύκολα ή τακτικά. Η αφόδευση γίνεται με δυσκολία και λιγότερο συχνά από κάθε τρεις ημέρες.
Σχεδόν όλοι βιώνουν δυσκοιλιότητα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι έγκυες γυναίκες μπορεί να έχουν δυσκοιλιότητα, καθώς το έντερο επιβραδύνεται κατά την εγκυμοσύνη και είναι ένα κοινό πρόβλημα μετά τον τοκετό ή τη χειρουργική επέμβαση. Τις περισσότερες φορές η δυσκοιλιότητα είναι προσωρινή και όχι σοβαρή. Άλλες φορές εξελίσσεται σε χρόνια κατάσταση με σοβαρές συνέπειες στην ποιότητα της ζωής και της υγείας των ανθρώπων. Ωστόσο η κατανόηση των αιτιών, της πρόληψης και της θεραπείας βοηθάει στη διαχείρισή της και τη θεραπευτική της αντιμετώπιση.
Πολλές καθημερινές συνήθειες ή και παθολογικές καταστάσεις μπορούν να γίνουν αιτίες της δυσκοιλιότητας, όπως:
- Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.
- Μη επαρκής ενυδάτωση (όχι αρκετό νερό)
- Διατροφή (ακανόνιστα γεύματα και όχι αρκετές φυτικές ίνες)
- Αναβολή της επιθυμίας για αφόδευση
- Φαρμακευτική αγωγή
- Δυσλειτουργία Πυελικού Εδάφους
- Προπτώσεις Πυελικών Οργάνων
- Εγκυμοσύνη, Τοκετός
- Χειρουργικές επεμβάσεις
- Προβλήματα με την εντερική λειτουργία
- Δυσυνεργική Αφόδευση
- Αργή διέλευση των περιττωμάτων εντός του παχέος εντέρου
- Αιμορροΐδες ή ραγάδες του πρωκτού
- Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου
- Ορισμένες ιατρικές παθήσεις (πεπτικό και νευρικό σύστημα)
Ποια είναι όμως η σχέση του Εντέρου και του Πυελικού Εδάφους;
Η σχέση Πυελικού Εδάφους, Κύστης και Ορθού (εντέρου) είναι πολύ στενή, όπως φαίνεται και στις παρακάτω εικόνες. Όταν η τροφή φθάσει στο παχύ έντερο, με την απορρόφηση των υγρών (νερού) αρχίζουν να σχηματίζονται τα κόπρανα, τα οποία ωθούνται προς το ορθό. Προϋπόθεση αυτής της φυσιολογικής διαδρομής είναι η επάρκεια των υγρών και η καλή κινητικότητα του εντέρου. Η αναπνοή (Διαφραγματική Κίνηση) και η κίνηση των μυών του Πυελικού Εδάφους μαζί με το Νευρικό Σύστημα συμβάλλουν στην ποιότητα και τη μετακίνηση των κοπράνων. Όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα, οι μύες του Πυελικού Εδάφους περιστρέφονται γύρω από το ορθό σαν μια σφεντόνα. Ο ρόλος τους είναι είτε να εξασφαλίζουν την εγκράτεια των κοπράνων είτε να χαλαρώνουν σε συνδυασμό με τον πρωκτικό σφιγκτήρα επιτρέποντάς το άνοιγμα του πρωκτού και την έξοδο των κοπράνων. Όταν το Πυελικό Έδαφος δυσλειτουργεί δεν μπορεί να υποστηρίξει την κίνηση του εντέρου ούτε και να συμβάλει στην εξώθηση των κοπράνων.
Πώς επηρεάζει η Δυσκοιλιότητα το Πυελικό Έδαφος;
Η Χρόνια Δυσκοιλιότητα έχει τεκμηριωθεί ερευνητικά σαν ένας σημαντικός παράγοντας πρόκλησης της Ακράτειας Ούρων και των Προπτώσεων των Πυελικών Οργάνων. Η συνεχής προσπάθεια κατά την αφόδευση αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση, η οποία με την σειρά της ωθεί τους μύες του Πυελικού Εδάφους σε μια θέση επιμήκυνσης, δηλ. σε μια θέση χαλάρωσης. Οι μύες γίνονται αδύναμοι να υποστηρίξουν την εγκράτεια και τα πυελικά όργανα. Επίσης, όπως φαίνεται και στις εικόνες, η Κύστη βρίσκεται πολύ κοντά στο Ορθό. Όταν ο όγκος του ορθού παραμένει μεγάλος εξαιτίας της στάσης των κοπράνων πιέζεται η Ουροδόχος Κύστη και προκαλείται ακράτεια και επιτακτικότατα. Επίσης, οι αδύναμοι μύες του Πυελικού Εδάφους μπορούν να προκαλέσουν την επαναλαμβανόμενη τυχαία διαρροή του εντέρου που ονομάζεται ακράτεια κοπράνων. Τα ανεξέλεγκτα αέρια είναι ένα επιπλέον πρόβλημα που καταγράφεται ως σύμπτωμα της αδυναμίας των μυών του Πυελικού Εδάφους.
Το 50% των ατόμων με χρόνια δυσκοιλιότητα παρουσιάζουν Δυσυνεργική αφόδευση, ένα πρόβλημα συχνό και ταυτοχρόνως άγνωστο. Σχετίζεται με την αδυναμία συντονισμού των κοιλιακών μυών και των μυών του πυελικού εδάφους κατά τη διάρκεια της αφόδευσης.
Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε θεραπευτικά τη Δυσκοιλιότητα;
Εφόσον έχουν αποκλεισθεί παθολογικές καταστάσεις από τον ειδικό ιατρό πρέπει να αποκαταστήσουμε την κινητικότητα του εντέρου και τυχόν δυσλειτουργία του Πυελικού Εδάφους.
Όπως ανέφερα και παραπάνω η κινητικότητα του εντέρου έχει άμεση σχέση με τη διαφραγματική αναπνοή. Το διάφραγμα είναι ένας θολωτός μυς με μορφή ομπρέλας που βρίσκεται κάτω από τα πλευρά μας, μεταξύ της θωρακικής και της κοιλιακής κοιλότητας. Κατά τη διάρκεια της εισπνοής το διάφραγμα κατεβαίνει προς την κοιλιακή κοιλότητα και κατά την εκπνοή επανέρχεται στη θωρακική κοιλότητα, κινώντας ταυτόχρονα το έντερο και όλα τα σπλάχνα. Κινείται πάνω και κάτω περίπου 2,5 εκ. Αυτό σημαίνει περισσότερο από χίλιες διαφραγματικές κινήσεις σε μια ώρα και περισσότερες από είκοσι πέντε χιλιάδες σε μια μέρα! Εάν η αναπνοή είναι ρηχή λόγω ανεπαρκούς κίνησης του διαφράγματος, αυτό σημαίνει και ελλειμματική κίνηση στο έντερο και στο Πυελικό Έδαφος. Επομένως η εκπαίδευση της διαφραγματικής αναπνοής είναι το πρώτο προαπαιτούμενο για την καλή κινητικότητα του εντέρου.
